03.10.2019-BİLKE

Biz nasıl unuttuk analarımızın el işlemelerini. Biz nasıl unuttuk, pamuk ninenin iç sızlatan masallarını. Nasıl unuttuk, o yanık türkülerimizi.

Göç köyleri ıssız koydu, köylüyü de kentte yoksul bıraktı. Köyler ıssız kaldı kalmasına da, kente göçenler de köy değerlerinden ıssız kaldı. Kök boyalar milat oldu, ağaç oyma sanatı yoklara karıştı. Kente yerleşenler, bizim köyümüzde kıymetli el sanatlarımız vardı deyip canlandırmaya çalışmadı. Liseyi terk etti çırak oldu, asgari ücrete razı geldi. Kızlar sanat öğrenme, el becerisi kurslarına katılma konularına uzak kaldı. Köyünü sevenler, vatanını sevenlerse kaybolan kültürlere seyirci kaldı.

Oysa ilk işimiz olmalıydı değerlerimiz. Üniversiteye giden öğrencilerimiz yüksek lisans tezlerini köylerinden yapmalıydı. Yapanlar varsa da sayıları çok azdı.

Türkeli ilçesi kadın göynek arkası nakışı

Medresede emekli öğretmen Hicran ÖZKAN’ın dükkanına gittim.  Türkeli ilçemizden temin ettiği çok özel el işlemesi “göynek” gördüm. Desenleri ve renkleri herkesin ilgisini çekecektir. Ah bizim kadınlarımız, torunlarınız büyük şehirlerde bu güzelliklerden  uzak yaşıyor. Avm’lerde dolaşmayı sizin sanatınıza tercih ediyorlar.

Türkeli  ilçesi kadın göynek arkası nakışı

Büyük şehirlerdeki STK temsilcilerimiz, bu konuyu gündemlerine almalılar. El sanatlarımız, yemek çeşitlerimiz fuarlarda çoğalmalı. Alanında uzmanlarla güncelleştirilmeli,modern standlarda teşhir edilmeli. Bu konuda emek veren insanlarımız var sağ olsunlar, onlar bizim yüzümüzü ağartıyorlar. Köy derneklerinin hepsi  STK bilincini taşıyarak kültürlerimiz konusunda katkı sağlasa, ortaya el birliği ile güzel sonuçlar çıkacaktır.

TRT Trabzon Radyosu canlı yayınına 4 kez konuk oldum. Elimden geldiğince değerlerin kayboluşunun insan üzerine etkileri konusuna değinmeye çalıştım. Her köy, kendi değerlerine, yerel özelliklerine önem verirse, birlikte hareket etme kabiliyeti kazanır. İlgili makamlarda hakkını savunur, taleplerde bulunur ve sonuç alınır.

Yaşar SARIKAYA